حدود 50 سال پیش در میان خانواده ها این تفکر رایج بود که باید از خانواده و فرزندان خودمان حفاظت بکنیم. حفاظت در آن دوره و زمانه، به معنای دور نگه داشتن و تماس نداشتن بچه ها با چیزی بود که به نظر بزرگ ترها غلط یا اشتباه می آمد... مثلا مردم تصور می کنند اگر فرزندشان را از سیگار دور کنند، به هیچ وجه سیگاری نخواهد شد اما در عصر کنونی، تکنولوژی به حدی پیشرفت و گسترش داشته که دیگر امکان روبرو نشدن بچه ها با آن به خواست والدین وجود ندارد. مثلا نمی توانیم در زندگی های ماشینی امروزی فرزندان خود را از اینترنت، تلفن همراه یا سایر وسایل ارتباطی دور نگه داریم. بچه ها می توانند به سادگی درباره تکنولوژی های جدید در محیط های دوستانه و حتی خانوادگی اطلاعات به دست بیاورند و دور نگه داشتن آن ها از رایانه و تلفن همراه به معنای بی اطلاع ماندن آن ها درباره چنین لوازم و امکاناتی نیست.

خرید موبایل برای بچه ها ضروری است؟

نمی توانیم به صراحت مرزی را برای خرید این وسیله مشخص کنیم و مثلا بگوییم هروقت فرزند شما به سن 12 سال و 2 روزگی رسید، می توانید برایش تلفن همراه بخرید. مساله این است که ما باید به فرزندان خود اصول و روش صحیح استفاده از هر وسیله یا تکنولوژی جدیدی را بیاموزیم و به آن ها بگوییم که باید از وسایل ارتباطی مانند تلفن همراه یا رایانه به نحوی استفاده کنند که برای آن ها و دنیای اطراف شان ضرری نداشته باشد و به کسی صدمه ای نزند. ضمن این که والدین باید خودشان به این نتیجه برسند که داشتن و استفاده از وسیله ای مانند تلفن همراه برای فرزندشان لازم است یا نه. گاهی والدین برای فرزندان خود نیازهای کاذب درست می کنند؛ مثلا ممکن است همین تلفن همراه یک نیاز کاذب برای برخی بچه ها باشد؛ یعنی بچه ای که جای خاصی نمی رود یا مشکل خاصی ندارد، نیاز مبرمی هم به داشتن تلفن همراه نخواهدداشت بنابراین خرید این وسیله برای او رفع یک نیاز کاذب محسوب می شود. عده ای از والدین می گویند فرزندان آن ها تلفن همراه را برای بازی های هیجان انگیز آن می خواهند؛ در این صورت هم می توان به جای تلفن همراه یک وسیله مخصوص بازی برای آن ها تهیه کرد. تلفن همراه یک وسیله ارتباطی است، نه سرگرمی! گاهی بعضی بچه ها در شرایط خاصی قرار دارند یا ابتلا به بیماری های خاصی در آن ها باعث می شود که برقراری ارتباط مداوم آن ها با والدین شان نیاز باشد. از سوی دیگر بچه هایی هم هستند که به دلیل جدا شدن پدر و مادرشان از یکدیگر، به برقراری ارتباط با پدر یا مادری که کنارشان نیست نیاز دارند، در چنین شرایطی داشتن تلفن همراه برای چنین بچه هایی نوعی حل مساله محسوب می شود. متاسفانه چشم و هم چشمی ها به خرید تلفن همراه برای بچه ها هم رسیده است. این چشم و هم چشمی و خرید بدون تدبیر تلفن همراه برای برخی بچه ها مانند چاقوی دولبه ای است که به طور حتم یک لبه آن خود خانواده را تحت تاثیر قرار خواهد داد. به عبارت ساده تر، وقتی شما یک وسیله گران قیمت اما ناکارآمد برای فرزندتان می خرید، او را متوقع خواهید کرد و این توقع به مرور زمان سیر صعودی خواهد داشت. گاهی ما برای بالا بردن اعتماد به نفس فرزند خود برای او وسیله های گران قیمتی می خریم اما اگر این وسیله را گم یا خراب کند، سرزنش و تحقیرش می کنیم که این باعث تخریب اعتماد به نفسش خواهدشد. نتیجه این که تلفن همراه باید با توجه به توانمندی و کارایی برای بچه ها خریداری شود.

موبایل گران قیمت؛ آری یا نه؟

متاسفانه برخی والدین پول گزافی برای خرید یک گوشی برای فرزند خود می دهند؛ فرزندی که شاید اصلا نیازی به این وسیله هم نداشته باشد. باز هم متاسفانه ما در کشوری زندگی می کنیم که برخی بچه های بدون سرپرست در سازمان بهزیستی یا جاهای دیگر واقعا به کمک ما برای بهبود شرایط زندگی شان نیاز دارند. اگر در این جامعه خانواده ای به خود اجازه دهد برای بچه 7 ساله خود تلفن همراه بسیار گران قیمتی بخرد و این بچه های بی سرپرست را نادیده بگیرد، واقعا از آن انسانیت به دور مانده است. چنین خانواده هایی باید فکر کنند آن طفل معصومی که در شیرخوارگاه زندگی می کند، از نظر انسانی با بچه آن ها فرقی دارد و این که آیا از نظر انسانی وظیفه ای در قبال آن ها ندارند؟ اگر همه ما این طور فکر کنیم، نیاز خرید تلفن همراه برای فرزندمان را با تهیه یک تلفن همراه ساده و کارآمد رفع می کنیم و باقی پول را برای بچه های بی سرپرست هزینه می کنیم و با خود فرزندمان این کمک ها را به مراکز مربوطه می رسانیم. مطمئن باشید که در این صورت، فرزندتان هم از خرید خود لذت می برد و هم می فهمد نعمت هایی دارد که باید خدا را به خاطر آن ها شکر کند.